G.S.Z. Mayday

Om half negen s’ochtends ging de wekker en stond er een heerlijk ontbijt voor ons klaar. Iedereen had er zin in, want vandaag gingen we echt beginnen! Na een stukje inzeilen en bomen tussen Zoutkamp en het Lauwersmeer ging de motor bij de grens van Friesland uit. 

Met een fikse wind was de eerst uitdaging om op te kruisen richting de sluis bij Dokkumer Nieuwe Zijlen. Het vaarwater hierheen is erg smal en was niet bezeild. Dit werdt snel duidelijk toen we vast liepen. Dus, snel de bomen in het water en maar weer terug. 

Poging twee ging een heel stuk beter! Het lukte ons zelfs om de eerste bocht te halen en een mooi stuk de vaart in te zeilen. Hierna volgde echter snel de volgende uitdaging. We kwamen nu namelijk echt op het punt waar we niet meer konden zeilen. Met windkracht 5 was het te pittig om vooruit te bomen, en achteruit willen we natuulijk niet. Dus het anker ging er maar in!

De Nico is gelukkig uitgerust met een prachtige bijboot. De rest van de dag konden we dus stukje voor stukje het anker vooruit roeien om onszelf verder te trekken. De bemanning heeft met bloed, zweet en heel veel spierkracht de boot tot de volgende bocht getrokken. Hier konden we weer zeilen! Toch wel fijn, want dat gaat heel veel sneller! 

Toen we weer op een plek kwamen waar we tegen de wind in moesten, was onze grote hoop dat we eindelijk konden gaan jagen... 

Een team werd de kant opgestuurd, uitgerust met zwembroek en jaagtuig. Helaas was het jaagpad niet zo lang als we dachten en stuitten we snel op een groot opstakel: Berenklauw. Na nog 2 uur ploeteren hebben we dus besloten om nu voor de sluis te wachten op morgen. Dan is er naar voorspelling minder wind, en kunnen we weer gaan bomen. Dit zou dus een stuk  sneller moeten gaan.

We zijn heel trots op onze voortgang, ook al lijkt het niet zo ver. Vol strijdlust gaan we morgen weer verder. En het belangrijkste is, we hebben er nog zin in!

Groetjes, 

de Elfstedentocht crew